,
,
,
,
,
,
,
.
.
.
Συγγραφέας Εμμανουήλ Στ. Βαλσαμίδης, «Νάουσα 1892-1906», την οποία κυκλοφορεί η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών από το 2010 (σελ. 459. Χορηγός: ΤΕΔΚ Νομού Ημαθίας).
,
,
Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών κυκλοφόρησε τη μελέτη του Ναουσαίου εκπαιδευτικού Εμμανουήλ Στ. Βαλσαμίδη Νάουσα 1892-1906 υπό την επιστημονική επίβλεψη του καθηγητού Αθανασίου Καραθανάση, Αντιπροέδρου της Εταιρείας. Χορηγός της εκδόσεως είναι η Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Ημαθίας.
Με βάση τους ανέκδοτους κώδικες της Μητροπόλεως Βεροίας και Ναούσης, ο συγγραφέας ακτινογραφεί κυριολεκτικά την εμβληματική αυτή πόλη η οποία έθεσε τη σφραγίδα της στην Ιστορία της Μακεδονίας κατά τους δύο προηγουμένους αιώνες.
Παρουσιάζονται αναλυτικά όλες οι πλευρές της, όπως ο κοινοτικός βίος, η δημοκρατική οργάνωση των ελληνικών Κοινοτήτων αλλά και οι σκληρές ενδοκοινοτικές συγκρούσεις, η ελληνική παιδεία με τα προβλήματά της αλλά και τα μεγάλα επιτεύγματά της, η κοινωνία της με όλα τα επώνυμα των οικογενειών της και η οικονομία της όπου λάμπει η πρωτοπόρος πρώιμη βιομηχανία της.
Φωτίζεται έτσι όλη η Επαρχία Ναούσης με επίκεντρο την πρωτεύουσά της σε μιαν ιστορική περίοδο η οποία υπήρξε καθοριστική για την τύχη του μακεδονικού ελληνισμού, διότι μεταξύ 1892-1906 αναπτύχθηκε και κορυφώθηκε ο Μακεδονικός Αγώνας στον οποίο συμπρωταγωνίστησε η Νάουσα.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι στους καιρούς μας τα Σκόπια έχουν στοχοποιήσει και τη Νάουσα με την περιοχή της σε τέτοιο σημείο μάλιστα ώστε να υποστηρίζουν ότι η Επανάσταση και το Ολοκαύτωμα της Νάουσας το 1822, κατά την εθνεγερσία του ελληνισμού, είναι εθνικός αγώνας και ιστορική απόδειξη του ψευδωνύμου «Μακεδονικού Έθνους» ‒που η κατασκευή του άρχισε μετά από 122 χρόνια!
Η πολύτιμη αυτή έκδοση των 459 σελίδων διατίθεται στο Βιβλιοπωλείο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, οδός Εθνικής Αμύνης 4, στη συμβολική τιμή των 15 ευρώ.
,
,
[shortlink ] : http://wp.me/p12k4g-4kn
,
,
,
,
.
.
.
.
15 Μαρτίου 1792
,
,
Γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης.
Νέο τον αιχμαλώτισαν και με βία τον τούρκεψαν. Κατάφερε να ελευθερωθεί και να έλθει στη Μύκονο, όπου μετανοημένος αναμυρώθηκε, λαμβάνοντας τη συγχώρεση της Εκκλησίας.
Από τον γάμο με νέα του νησιού απέκτησε έξη τέκνα. Όταν κατάλαβε ότι η γυναίκα του προδίδει την τιμή του και μοιχεύεται, σαν άλλος όσιος Παύλος Απλός, επειδή φοβόταν τον Θεό, δεν την κακοποίησε, δεν της κακομίλησε, ούτε την θεάτρισε, μόνο ατάραχος πήρε τα παιδιά του κι έφυγε. Νοίκιασε άλλο σπίτι κι έμενε εκεί μαζί τους ησυχάζοντας κι εργαζόμενος σ’ εμπορικό πλοίο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
,
,
.
.
,
,
Δημήτριος Τσιρόγλου, συγγραφέας
,
,
Γεννήθηκε στην Γρανίτσα (ή Γρανίτζα) των Αγράφων της Ευρυτανίας. Τέκνο ευσεβών, θεοσεβών και φιλανθρώπων γονέων, του Δημητρίου και της Σωτήρας (Σωτηρίας), ανατράφηκε με τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας μαθαίνοντας εξ απαλών ονύχων τα της χριστιανικής πίστεως θέσμια και καταρτιζόμενος θεολογικώς. Θανόντος του πατρός αυτού και αφού νυμφεύθηκε, ήλθε στην πόλη της Θεσσαλονίκης αρχιερατεύοντος μάλλον του μητροπολίτου Θεοφάνους, εργαζόμενος ως αρτοπώλης, πιθανόν ως υπάλληλος αρτοποιού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
,
,
.
.
.
.
.
Τερέζα Πεντζοπούλου-Βαλαλᾶ
Ἀπό τὸ Τιμητικὸ Ἀφιέρωμα στὸν Καθηγητὴ Ἰωάννη Ο.Καλογήρου, Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Θεολογικῆς Σχολῆς, Τμῆμα Ποιμαντικῆς, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1992
.
.
.
(…) μὲ τὴν τέχνη τῆς διαλεκτικῆς ὁ Σωκράτης κατόρθωνε νὰ ἀνατρέπῃ τὰ δεδομένα τοῦ προβλήματος, νὰ περνᾷ ἀπό μίαν ἔννοια στὴν ἄλλη, νὰ ἐμφανίζῃ τὶς ἀμφισημίες ἐκεῖ ποὺ τὰ νοήματα φαίνονταν στὴν ἀρχή νὰ εἶναι καθαρὰ καὶ αὐτονόητα.
(…) κάτω ἀπό τὶς διάφορες κατηγορίες τῆς σκέψης τοῦ Σωκράτη, ὅπως αὐτές προβάλλονται μέσα ἀπό τὸν προφορικὸ του λόγο καὶ μέσα ἀπό τὶς ἠθικές ἀξίες ποὺ σφράγισαν ἀποφασιστικά τὴν ζωὴ του, τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τοῦ φιλοσόφου, πρέπει νὰ ἀναζητηθῇ στὴν συνειδητὴ ἀθωότητα τοῦ ἐρωτήματος ποὺ θέτει.
Ὁμολογεῖ ὅτι δὲν κατανοεῖ. Οἱ σωκρατικὲς ἀπορίες, πίσω ἀπό τὴν μᾶσκα τῆς εἰρωνείας, ἄφησαν τὰ ἴχνη τους στὸ πνεῦμα τοῦ Kierkegaard καὶ ἄσκησαν βαθιὰ ἐπίδραση στὸ μέτρο ποὺ τὸ ἀπορεῖν ἐμφανίζεται ὡς ὕψιστη ἔκφραση γνώσης· μιᾶς γνώσης ποὺ θέλει νὰ εἶνε μὴ-γνώση· μιᾶς γνώσης ποὺ γίνεται γνώση, μόνο μέσα ἀπό τὴν ἅγνοια.
Ἡ θεμελιώδης ἀπορία τοῦ Σωκράτη, ἐκφράζεται πολὺ ἁπλᾶ μὲ τὸ ἐρώτημα: γνωρίζουμε κάτι ἤ μήπως δὲν γνωρίζουμε τίποτε; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
.
.
Ἀπό τὸ φωτογραφικὸ ἀρχεῖο τοῦ Πέτρου Θεοχαρίδη.
.
.
.
.
Στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνα, ἡ Ροδόπη ἦταν πλήρως ἐνταγμένη στὸ ὀθωμανικό σύστημα διοίκησης [Παπαδημητρίου Π. (2003)Οι Πομάκοι της Ροδόπης. Ἀπό τὶς ἐθνοτικές σχέσεις στοὺς Βαλκανικοὺς ἐθνικισμούς (1870-1990) εκδ. Κυριακίδη, 63-65] ποὺ διαιροῦσε τὸ κρᾶτος σὲ βιλαέτια (vilayet), ἀποτελούμενα ἀπό σαντζάκια (sancak), τὰ ὁποῖα διαιροῦνταν σὲ καζᾶδες (kaza), οἱ ὁποῖοι χωρίζονταν σὲ περιοχὲς (nahije). Ἡ Ροδόπη, ὑπάγονταν στὸ βιλαέτι τῆς Ἀδριανούπολης…
(…) Tὸ 1871-2, στὸν καζᾶ Ἀχή Τσελεμπὴ, ὑπάγονται 14 χωριὰ μὲ συνολικὸ ἀριθμό 4.191 οἰκογενειῶν. Ἀπό αὐτές, οἱ 2961 εἶναι οἰκογένειες Πομάκων, οἱ 1500 χριστιανῶν Βουλγάρων καὶ οἱ 240, γύφτων, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἀποκαλοῦνταν «ἀγκούπτι» καὶ ἐργάζονταν ὡς σιδερᾶδες [Raichevsky, S. (2004)The Mohammedan Bulgarians (Pomaks). Sofia:National Museum of Bulgarian Books and Polygraphy, 77] … Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
.
.
.
.,
,
,
,
Ἀπόσπασμα ἀπό το πανέμορφο ἔργο τοῦ Μιχαλάκη Ι. Μαραθευτὴ, ‘’Ἀκτινοβολίες τοῦ ’55’’.
Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου, ἔγραψε μὲ τοὺς ἡρωικούς του ἀγῶνες στὰ βουνὰ τοῦ Πενταδάκτυλου καὶ στὶς βουνοκορφὲς τῆς Πιτσιλιᾶς ἕνα ἀπό τὰ πιὸ ἀξιόλογα κεφάλαια τῆς σύγχρονης κυπριακῆς ἱστορίας. Ἕνα κεφάλαιο διαποτισμένο μὲ τὴν τόλμη, τὴν ἀποφασιστικότητα καὶ τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς του.
Στὶς τρεῖς Μαρτίου, τοῦ 1957, μὲ τὸ ὁλοκαύτωμά του, στὸ κρησφύγετο τοῦ Μαχαιρᾶ, ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου ἔκλεισε τὸ κεφάλαιο αὐτό γιὰ νὰ ἀνοίξει ἕνα νέο, μὲ διαχρονικὲς προεκτάσεις στὴν κυπριακὴ ἱστορία. Τὸ κεφάλαιο ποὺ διαγράφει τὴν ἐθνική προσωπικότητα τοῦ Ἕλληνα τῆς Κύπρου καὶ τὰ διαχρονικὰ γνωρίσματα τῆς ἑλληνικής ἱστορίας.
Τὰ ἱστορικά γεγονότα μποροῦμε νὰ τὰ κατατάξουμε, ὡς πρὸς τὴ σημασία τους γιὰ τὴν ἐθνική μας πορεῖα, σὲ τρεῖς κατηγορίες: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
.
.
.
.
.
.
.
(17/11/1940, ἐτῶν 22)
Ἔτος γεννήσεως: 1918 (Θεσσαλονίκη)
Θέση: Ἀριστερός ὀπισθοφύλακας
Ὁμάδα: ΠΑΟΚ
.
.
Μορᾶβας, 17 Νοεμβρίου 1940… «Μέρες τώρα, μάχη σκληρὴ. Ἑφτᾶ φορὲς στὴν ἴδια μέρα τὸ ὕψωμα 1878, καταλαμβάνεται καὶ ἀνακαταλαμβάνεται. Ἡ διαταγὴ τοῦ ἐπιτελείου, ἀμετάκλητη: «πρέπει νὰ παρθῇ, νὰ πάρουμε σίγουρα τὴν Κορυτσᾶ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
.
.
.
.
Κατὰ τὸ 1826, ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς Ρούμελης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, ἐκστρατεύοντας ἀπό τὴν Ἐλευσίνα πρὸς τὴν Κεντρικὴ Ρούμελη, τοποθέτησε σ’ αὐτό φρουρὰ μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μπαρμπιτσιώτη, γιὰ νὰ ἐμποδίσῃ τίς κινήσεις τοῦ Κιουταχῆ. Μὲ ἐπιθέσεις του, ὁ Κιουταχής στίς 15 καὶ 17 Νοεμβρίου, ἀπέτυχε νὰ καταλάβῃ τὸ μοναστήρι.
Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες – παραμονές τῆς μάχης στὴν Ἀράχωβα – ἀφηγεῖται ὁ Νεόφυτος, μέγας ἐπαναστάτης καὶ αὐτός στὸν Μεγάλο Ἀγῶνα, ὁ εὐσεβής Καραϊσκάκης πέρασε ἀπό τὸ μοναστήρι, προσκύνησε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καί εἶπε:
«Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, βοήθησέ με. Ἐπειδή μπορεῖς, γιατί ἔχεις πολλὴ παρρησία πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Θεό, γιὰ νὰ καταστραφοῦν οἱ ἐχθροί, μὲ τὴν ἐκστρατεία μου ἐναντίον τους. Ὅλη ἡ ἐλπίδα μου καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ στρατοῦ μου ἐξαρτᾶται ἀπό τὴν δικὴ σου προστασία, Ἅγιε Σεραφείμ. Τίποτε δέν μπορῶ νὰ ἐπιτύχω ἐγῶ δίχως τὴν δικὴ σου θερμὴ προστασία».
Καὶ ἀφοῦ ἀσπάστηκε τὴν ἱερή εἰκόνα μ’ εὐλάβεια, βγῆκε ἀπό τὸ μοναστήρι καὶ ἐκστράτευσε ἐναντίον τῶν τούρκων, ποὺ εἶχαν ὀχυρωθεῖ στήν Ἀράχωβα.
Τοὺς κατενίκησε, σκοτώνοντας καὶ τὸν ἀλβανό ἀρχηγό τους Μουστάμπεη, σημαντικὸ ἀξιωματικό τοῦ στρατάρχη Κιουταχῆ. Ὕστερα ἀπό αὐτή τὴν μεγαλειώδη νίκη, ὁ Καραϊσκάκης καὶ οἱ στρατιῶτες του εὐχαρίστησαν τὸν Θεὸ καὶ τὸν Ἅγιο Σεραφεῖμ καὶ μαζὶ τους οἱ ἀπελευθερωμένοι Ἕλληνες.
.
.
.
Πηγὴ : http://fdathanasiou.wordpress.com/
Ἐπιλογή καὶ ἐπεξεργασία κειμένου «Ἑλληνικόν Ἡμερολόγιον»
.
.
.
Ἀναδημοσίευσις ἐπιβάλλεται, μὲ τὴν αὐτονόητον πάντοτε ἀναφορά στὴν πηγὴ.
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 