«Έγκλημα στον Νείλο…»

.

.

γράφει ο Αθ. Τσακνάκης

.

Η πρώτη ματιά στα γεγονότα τής Αιγύπτου γεννά και το πρώτο λογικό ζεύγος ερωτημάτων: οι εκδηλώσεις αποκτήνωσης τού ανθρώπου προβάλλονται επειδή όντως αποτελούν ένα σπάνιο γιά τις ημέρες μας φαινόμενο ή μήπως κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο κινούνται ανενόχλητοι οι μηχανισμοί «αναδιάρθρωσης» τής «σωτηρίας» τής Πατρίδας μας; Μία δεύτερη ματιά, ωστόσο, γεννά ένα δεύτερο ζεύγος ερωτημάτων, εξίσου βασανιστικό και εξίσου εύλογο: οι αιγυπτιακές ταραχές αντικατοπτρίζουν μία βελτιωμένη έκδοση των αντίστοιχων ελληνικών, που σκόπευαν στην τελευταία κυβερνητική αλλαγή, ή μήπως υποδηλώνουν κάποια πρώτη δοκιμή νέων «συνταγών σωτηρίας», οι οποίες έχουν και την μορφή τής «ύπουλης προειδοποίησης»;

ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ

.

.

ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ

.
1. Γενική ιδέα για το «Σύμπαν»
Η γενική ιδέα των ομηρικών Ελλήνων για το «Σύμπαν», όπως μας δίνεται στα ομηρικά έπη. αποσπασματικά βέβαια και κάπως θολά και μπερδεμένα μέσα στους διάφορους μύθους, μπορεί να προσδιοριστεί σαν ένα σταθερό θολωτό οικοδόμημα, που το αποτελούσαν ο Ουρανός, η Γη, ο Άδης και τα Τάρταρα. Μέσα σ’ αυτό το Σύμπαν ζει, κινείται και παλεύει ο Κόσμος των θεών και των ανθρώπων. Αυτό το Σύμπαν, σαν ρίξανε τον Κρόνο που το κυβερνούσε, το μοιράστηκαν σαν κληρονομιά τους, με κλήρο, τα τρία παιδιά του, ο Δίας, ο Ποσειδώνας κι ο Άδης. Στον Δία έλαχε ο πλατύς ουρανός με τον αιθέρα και τα σύννεφα, στον Ποσειδώνα η σταχτιά θάλασσα και στον Άδη το μαύρο σκοτάδι. Η Γη έμεινε κοινή και για τους τρεις καινούργιους αφέντες, καθώς και ο Όλυμπος. Αυτά μας λέει ο Ποσειδώνας, αγανακτισμένος απ’ την αυταρχικότητα του αδελφού του, του Δία, όταν η Ίριδα του φέρνει τη διαταγή του, να πάψει να βοηθάει τους Αχαιούς και να γυρίσει πίσω στους θεούς ή στη θάλασσα:

«Ωχού, τα λόγια του όλο ξέπαρση, κι ας είν’ τρανός, που θέλει,….
.
.
Η συνέχεια ΕΔΩ
.
.
.

ΕΙΠΕΝ ΟΜΗΡΟΣ

Αεί δ’ οπλοτέρων ανδρών φρένες ηερέθονται.

Πάντοτε των νέων (ενν. που νομίζουν πως μπορούν να κάνουν τα πάντα) τα μυαλά παίρνουν αέρα.

Π.χ. Αχ αυτός ο ενθουσιασμός της φρεσκάδας, αεί δ’ οπλοτέρων ανδρών φρένες ηερέθονται.

 .

 .

Πηγή: Το καταπληκτικό Λεξικό Αρχαϊστικών Φράσεων, του Δημήτριου Τσιρόγλου από τις εκδόσεις Σαβάλας.

 .

 .

.

ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

.

.

Ÿ•       Ο θάνατος για τους δικαίους δεν είναι συμφορά και «πάθημα», αλλά απελευθέρωσης από την τυραννία των παθών.

 ***

•Ÿ       -Τί είναι λοιπόν θάνατος ;

    – Ο τέλειος χωρισμός από τον Θεό.

    – Τί είναι λοιπόν ζωή;

    – Η τέλεια ένωσης με τον Θεό.

 ***

•Ÿ       Ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο και τον χωρισμό του σώματος, επειδή δεν θέλει να απομακρυνθεί από τις επιθυμίες του.

Μ. Αθανάσιος

.

.

«Το αισχρόν και χαλεπόν…»

γράφει ο Αθαν. Τσακνάκης

.

.

Η δημόσια και δωρεάν Παιδεία αποτελεί θεσμό τού ελληνικού κράτους και κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και τους Νόμους του. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιδιωτική Παιδεία. Διερευνώντας την παράλληλη πορεία τους, διαπιστώνουμε ότι η πρώτη συνδέεται άμεσα με την εκάστοτε οικονομική κατάσταση τού κρατικού ταμείου και κατευθύνεται από την εκάστοτε κυρίαρχη πολιτική, κατ’ ουσία κομματική, ιδεολογία, ενώ η δεύτερη εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα των ελεύθερων επαγγελματιών και καθοδηγείται από τις παιδευτικές απαιτήσεις τού συνόλου τού ελληνικού λαού.

Σήμερα, οι καρποί τής πρώτης είναι ανάλογοι τής άθλιας οικονομικής κατάστασης τής Πατρίδας μας, καθώς και μιάς ανερμάτιστης ιδεολογίας – τής ίδιας επί 30 και πλέον έτη – που αντιμετωπίζει την Παιδεία ως χώρο συνεχούς πειραματισμού

ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – Ο ΕΠΤΑΕΤΗΣ ΗΡΩΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ

..

.

.

.

..

Ο Δημητριάδης Δημητράκης γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1949. Φονεύθηκε στις 14 Μαρτίου 1956 από Άγγλους, σε μαθητική διαδήλωση στη Λάρνακα. Γονείς: Γεώργιος και Παρασκευή Δημητριάδη Αδέλφια: Ανδρέας, Σοφούλα και Κυριάκος.

Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο μικρός ήρωας όπως τον αποκαλεί ο Διγενής, ήταν μόλις επτά χρονών, μαθητής στη Β΄ τάξη του δημοτικού σχολείου, όταν τον πυροβόλησε Άγγλος στρατιώτης κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Οι γονείς του ήταν χωρισμένοι, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία και ο Δημητράκης ζούσε με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ και πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Ήταν παιδί ήρεμο, αλλά πολύ ριψοκίνδυνο

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1912-1923 – ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

.

,

,,,

.

 

.

Μακεδονία, 1912-1923: Από την πολυεθνική αυτοκρατορία στο εθνικό κράτος

.
.

γράφει ο Λουκιανός Ι. Χασιώτης

.
.
Α. ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

.

1. Αίτια και χαρακτηριστικά της Βαλκανικής Συμμαχίας

Κατά τη διάρκεια του ΙΘ΄ αιώνος, οι σχέσεις ανάμεσα στα νεόκοπα βαλκανικά κράτη χαρακτηρίζονταν από έντονη καχυποψία, αδιαλλαξία, οπορτουνισμό ή ασυνέχεια. Οι προσπάθειες συνεργασίας ήταν εφήμερες και εκδηλώνονταν συνήθως όταν κάποιο από τα βαλκανικά κράτη βρισκόταν σε κρίση ή σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η κυριαρχία των εθνικιστικών οραμάτων και ο έλεγχος της εξωτερικής πολιτικής των βαλκανικών κρατών από τις Μεγάλες Δυνάμεις ήταν οι βασικοί λόγοι που αποθάρρυναν την διαβαλκανική συνεργασία.

Οι απόψεις περί βαλκανικής συνεργασίας ή ακόμα και ομοσπονδίας περιορίζονταν στους χώρους ριζοσπαστών διανοουμένων ή εκφράζονταν από πολιτικούς ηγέτες και μονάρχες μόνο όταν κάτι τέτοιο εξυπηρετούσε προσωρινά τα ιδιαίτερα συμφέροντα των χωρών τους. Έτσι, οι συμμαχίες που οικοδομήθηκαν κατά τη διάρκεια του ΙΘ΄ αιώνος, ήταν πάντοτε πρόσκαιρες και οι προοπτικές τους περιορισμένες…
.
.

,

,

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο : www.e-istoria.com

.

.

Συντομευμένος σύνδεσμος :  http://wp.me/p12k4g-1GA

,

,